POEMA 2

TENDIÑAS
No meu recordo son reo
Das tendiñas de tebeos.
Xurdían nalgúns portais
Coma flores naturais

Unhas caixiñas de froita
(a cousa non er amoita)
E uns aquelados cordeis
Presentaban os papeis



Co seu sentimento práctico
Da vida, o neno simpático
Xuntaba a mercadoría
Nunha das vilegas vías

Nunha ocasión decidín
Traizoarme un pouco a mín.
Mal aprendiz de libreiro
(nunca che fun un logreiro)

Entreguei á poxa estraña
Miñas bélicas fazañas;
Mostrei nos comúns lugares
Varias vidas exemplares.

Foi por tedio ou por preguiza
Naquel atarde outoniza,
Non moi lonxe da fontiña
Que coidaba da alma miña.

Mais ningún dos meus veciños
Desviou o seu camiño;
Nin siquera por azar
Se arrimou a follear.

Un refachiño de vento
Trapoleira os pensamentos.
Cnfurnei a colección.
E hoxew vendo o corazón.

RF



Aquí escribes el resto del contenido que no se vera.