.jpg)
Nós, os mariñeiros, sempre saímos coa Virxe para celebrarlle a misa no mar. Faise dende hai moitos anos, recórdoo xa de cando eu era moi pequeno, de cativo indo na lancha co meu pai; así foi sempre, excepto unha tempada que se deixou de sacar a imaxe ao mar por culpa dun accidente. Foi hai moito tempo, ti debías ter cinco ou seis anos.
Ese 16 de xullo, a festa do Carme, tivemos un día
precioso e tranquilo de verán, co mar coma un prato, e menos mal. A barca da
Virxe bailaba arrimada ao murallón, esperando. Víaa xa de lonxe, moi
engalanada, chea de acios de flores, globos de papel de seda, bandeiriñas de
cores de babor a estribor, coroas de rosas na amura e grilandas de mirto de
proa a popa, ata catleyas había. A figura da nosa Señora púxose enriba dunha
tarima, cun friso de margaridas amarelas, columnas de calas de San Xosé nas
catro esquinas e un círculo de pasifloras e xasmíns ao redor da estatua.
No hay comentarios:
Publicar un comentario