O espirito chega a nós fragmentado. Chega en estelas que amazocan
carpos que falan, as máis das veces, de maneira inconsciente. Fala neles o tío,
o avó, a nai e pai, o pasado que se esvara en dicires prestados sen substrato
consciente. O espírito toma hoxe a forma dun crebacabezas sen articular que
configura desalmados. Lanzado ao mundo nunha cesta sen eirnbres, burlado desde
o comezo, navega o desalmado sufocando augas incertas que, non hai moito, eran
para os mariños do país de Yam rutas do comercio das ricas mercadorías coas que
enchían as adegas das súas naves: té, esparto, estano. Durante o día orientados
ao lonxe polo perfil da costa, e na noite pola certeza das estrclas, con medo
ás veces e coraxe sempre,"os homes de Yam tiñan unha alma ...
Ada esparexía a fariña na mesa na que traballaba facendo unha
empanada, golpeaba con xenio a masa e longo estendíaa co rulo. Falaba alto,
para si mesma, deixando ir e vir a cabeza ao seu antollo ... ; mentres rosmaba,
Isolina, a abella bochuda, voaba arredor da súa cabeza e, seguido como se
estivese no circo, corría por riba do rulo co que a súa amiga traballaba a masa
-Quita, quita!, non fas máis que molestar ... , teño présa!
-Que vas ter présa!. .. , o que queres é non deixar de
refungar ... , o país de Yarn!, corno tes a cabeciña! -dixo a abella pousando
na man de Ada.
No hay comentarios:
Publicar un comentario