Naquel intre detido, naquel lugar sobre un recanto, coincidiron forzas ignotas. A adolescente X está sentada fronte ao comezo de todo.
Ela, claro, non sabe que sexa o comezo
de cousa ningunha, está máis ben convencida de levar moito tempo no asunto. E
está mesmo farta. Farta, di, deixando que as palabras saian da boca como bólas.
Bota bólas que caen para adiante, aos seus pés. Onte mercou nuns almacéns vetustos da fonte de San
Andrés un vestido de flores acrílicas que ela considera o máis do punk. Teno
sobre o leito, estendido, xunto uns botíns de punteira, e olla para el con algo
semellante ao desexo.
Pero hoxe certa tristura faille
entender que non paga a pena intentar nada.
Que que intenta? Pois intenta
divertirse. Máis adiante, verase forzada a procurar outras causas que aínda non
dá imaxinado, cousas inextricables, mesmo infames: gañar cartas, pagar o
aluguer, ser feliz. Agora non, agora non quere máis que troulear.
Sentada no chan, enriba dela,
arde un póster dos Pagues. Acaba de decidir que non sairá. É unha decisión firme,
repítese, mentres pecha o seu diario infantil, onde vai anotando estados de
ánimo
No hay comentarios:
Publicar un comentario